Joyce Overheul
16.10 - 10.12.2023
Joyce Overheul
Dutch artist Joyce Overheul is a woman of powerful imagery. Activism, feminism, emancipation and women's rights are close to her heart and she reflects this in her art. She criticises injustice in the world and shares her own experiences. Each work conveys a strong message to the viewer: question everything and make it negotiable.
Unconventional materials such as textiles, photography and other media tell a political story about a contemporary or historical theme. For instance, her series of tapestries made of beadwork with mocking remarks aimed to address themes such as sexism and mysogyny. Her 'soft series', in which she made replicas of weapons out of pale pink satin and organza, creates a contrast with the original state of a weapon: soft, pink and useless, rather than harmful, dark and deadly. The materials Joyce uses, such as velvet, silk and beads, together with the image, form the message of the artwork.
Emmanuel Fillion
Emmanuel Fillion is een Frans-Amerikaanse kunstenaar. Hij groeide op in Soissons, een stad in het noorden van Frankrijk. Hij kwam voor het eerst in contact met steenhouwers in een nabijgelegen kalksteengroeve. De ruwe steen, het gereedschap en de technieken fascineerden hem. Daarom koos hij als tiener voor een praktische opleiding tot beeldhouwer in plaats van voor een theoretische kunstopleiding. Jarenlang werkte hij als steenhouwer aan grote restauratieprojecten in Frankrijk. Daarbij moest hij de verschillende historische stijlen (Romaans, Gotisch, Renaissance, enz.) volgen die eigen waren aan de te renoveren gebouwen.
In 1944 verhuisde hij naar Californië en probeerde hij zijn artistieke vrijheid te herwinnen: "de geschiedenis maakte me een gevangene van mijn eigen vaardigheden als beeldhouwer". Uiteindelijk ontwikkelde Fillion een eigen artistieke stijl, gekenmerkt door expressieve beelden in marmer en brons. In zijn werk laat hij zich onder meer inspireren door de oude Griekse beeldhouwkunst. "Hedendaagse kunst is alleen anders, maar zeker niet beter dan die van de oudheid."
Emmanuel werkt vaak met wit mamer. Hij vindt dit een bevredigend materiaal: "het is hard genoeg om weerstand te bieden, maar zacht genoeg om mee te werken". Voor hem heeft marmer eenziel, zodat je als beeldhouwer er expressie en emotie in kunt leggen. Uit respect voor het marmer kiest hij er bewust voor om zijn beelden niet te beschilderen. Hij wil dat het marmer zuiverheid uitstraalt.
Gedurende 6 maanden wordt zijn oeuvre ook geëxposeerd in het Gallo-Romeins museum. Zijn beeld gaat in confrontatie met een klassiek carrara marmeren beeld van het Louvre. Hiermee wilt het museum de evolutie tonen tussen hoe beeldhouwers vandaag versus vroeger met carrara marmer aan de slag gaan.
