Jan De Cock
Jan De Cock is, na Luc Tuymans, de tweede Belgische kunstenaar die een tentoonstelling had in Tate Modern in Londen, en de eerste levende Belgische kunstenaar die solo in het Museum of Modern Art in New York mocht exposeren. Zijn naam stond op de grootste musea ter wereld en dat op zijn eigen manier. Als beeldend kunstenaar maakt Jan De Cock instal- laties waar de schepping zelf een onderdeel is van de tentoonstelling. Veel van zijn werken zijn prestaties en zijn voorzien van zijn eigen fotografie. Hij maakt gebruik van de 20ste eeuw abstracte kunsttech- nieken om de effecten van moderne ontwerpen en massaproductie te verkennen de wereld van de kunst. Daarom, zo wordt gezegd, zetten zijn werken op verschillende manieren aan om te denken en te kijken naar zijn onderdanen in plaats van het hebben van een bijzondere betekenis vonk. Jan De Cock wordt beschouwd als een modernistische kunstenaar en zijn werk verkent de manieren waarop een kunste- naar betrekking kan hebben op de modernistische benadering. Hoewel er de voorbije jaren verschillende gelegenhe- den zijn geweest om sculpturen en foto’s van Jan de Cock te aanschouwen, zorgde zijn locatiekunst tijdens Manifesta 5 in Donostia-San Sebastian, Spanje voor eerste een internationale doorbraak. Voor die installatie nam de Cock een verlaten opslagplaats voor schepen over en richtte er een grote structuur op die, typerend voor zijn werk, het vruchtbare gebied tussen kunst en architectuur exploiteerde. Deels sculptuur, deels gebouw, vulde het over geproportioneerde werk van de Cock de binnenkant van de opslagplaats en liep ze door tot op het dak waarbij ze letterlijk de grenzen tussen binnen en buiten vaag maakte
