JOYCE OVERHEUL & EMMANUEL FILLION
16.10 - 10.12.2023
Joyce Overheul
Nederlandse kunstenaar Joyce Overheul is een vrouw met krachtige beeldtaal. Activisme, feminisme, emancipatie en vrouwenrechten liggen haar nauw aan het hart en dit weerspiegelt ze in haar kunst. Ze bekritiseert het onrecht in de wereld en deelt haar eigen ervaringen. Elk werk geeft een sterke boodschap mee aan de kijker: stel alles in vraag en maak het bespreekbaar.
Onconventionele materialen zoals textiel, fotografie en andere media vertellen een politiek verhaal over een hedendaags of historisch thema. Zo had haar reeks tapijtjes van kralenwerk met bespottelijke opmerkingen tot doel om thema’s zoals sexisme en mysogynie te behandelen. Haar ‘soft series’, waarin ze replica’s van wapens uit lichtroos satijn en organza maakte, creëert een contrast met de originele staat van een wapen: zacht, roze en nutteloos, in plaats van schadelijk, donker en dodelijk. Het materiaal dat Joyce gebruikt, zoals velvet, zijde en kralen, vormt samen met het beeld het boodschap van het kunstwerk.
Emmanuel Fillion
Emmanuel Fillion is een Frans-Amerikaanse kunstenaar. Hij groeide op in Soissons, een stad in het noorden van Frankrijk. Hij kwam voor het eerst in contact met steenhouwers in een nabijgelegen kalksteengroeve. De ruwe steen, het gereedschap en de technieken fascineerden hem. Daarom koos hij als tiener voor een praktische opleiding tot beeldhouwer in plaats van voor een theoretische kunstopleiding. Jarenlang werkte hij als steenhouwer aan grote restauratieprojecten in Frankrijk. Daarbij moest hij de verschillende historische stijlen (Romaans, Gotisch, Renaissance, enz.) volgen die eigen waren aan de te renoveren gebouwen.
In 1944 verhuisde hij naar Californië en probeerde hij zijn artistieke vrijheid te herwinnen: "de geschiedenis maakte me een gevangene van mijn eigen vaardigheden als beeldhouwer". Uiteindelijk ontwikkelde Fillion een eigen artistieke stijl, gekenmerkt door expressieve beelden in marmer en brons. In zijn werk laat hij zich onder meer inspireren door de oude Griekse beeldhouwkunst. "Hedendaagse kunst is alleen anders, maar zeker niet beter dan die van de oudheid."
Emmanuel werkt vaak met wit mamer. Hij vindt dit een bevredigend materiaal: "het is hard genoeg om weerstand te bieden, maar zacht genoeg om mee te werken". Voor hem heeft marmer eenziel, zodat je als beeldhouwer er expressie en emotie in kunt leggen. Uit respect voor het marmer kiest hij er bewust voor om zijn beelden niet te beschilderen. Hij wil dat het marmer zuiverheid uitstraalt.
Gedurende 6 maanden wordt zijn oeuvre ook geëxposeerd in het Gallo-Romeins museum. Zijn beeld gaat in confrontatie met een klassiek carrara marmeren beeld van het Louvre. Hiermee wilt het museum de evolutie tonen tussen hoe beeldhouwers vandaag versus vroeger met carrara marmer aan de slag gaan.
