Alain Winance
‘ Le peintre du silence ‘ wordt hij genoemd, Alain Winance. Het wijst op de rust die hij vindt tijdens zijn lange wandelingen in de natuur, zijn schetsboek onder de arm, maar ook op dezelfde rust die hij in zijn atelier terugvindt, wanneer hij de opgedane emoties aan het doek toevertrouwt. Alsof hij de wandeling herbeleeft, aan hetzelfde, trage tempo, genietend van de impulsen die de natuur hem biedt, zelfs als herinnering. Zijn wandelen en zijn schilderen maken, zo lijkt het wel, deel uit van hetzelfde proces. Natuur en emoties zijn inwisselbare elementen. “Het uiterlijke is een weerspiegeling van wat er binnen in ons zit”.
