Nederlandse kunstenaar Joyce Overheul is een vrouw met krachtige beeldtaal. Activisme, feminisme, emancipatie en vrouwenrechten liggen haar nauw aan het hart en dit weerspiegelt ze in haar kunst. Ze bekritiseert het onrecht in de wereld en deelt haar eigen ervaringen. Elk werk geeft een sterke boodschap mee aan de kijker: stel alles in vraag en maak het bespreekbaar.

Onconventionele materialen zoals textiel, fotografie en andere media vertellen een politiek verhaal over een hedendaags of historisch thema. Zo had haar reeks tapijtjes van kralenwerk met bespottelijke opmerkingen tot doel om thema’s zoals sexisme en mysogynie te behandelen. Haar ‘soft series’, waarin ze replica’s van wapens uit lichtroos satijn en organza maakte, creëert een contrast met de originele staat van een wapen: zacht, roze en nutteloos, in plaats van schadelijk, donker en dodelijk. Het materiaal dat Joyce gebruikt, zoals velvet, zijde en kralen, vormt samen met het beeld het boodschap van het kunstwerk.

Tekst door Frederic De Meyer, the art couch

De rijke innerlijke landschappen van Alain Winance

Het landschap biedt nog steeds een nagenoeg onuitputtelijke inspiratiebron voor kunstenaars. Is het de romantiek die in dit jachtige moderne leven nog als een soort belofte in de verte schemert? Vast staat dat het landschap een natuurlijke manier blijkt voor vele kunstenaars om de innerlijke gemoedstoestand te veruitwendigen, waardoor het evengoed een beeld vormt van deze innerlijke landschappen.

Dan eens stormachtig, weids, ongetemd -of ontembaar-, dan eens sereen, meditatief, zinderend van de talrijke, soms conflicterende emoties die de confrontatie met de natuur oproept. Het palet met dewelke een landschap kan worden geëvoceerd is nagenoeg even breed als het spectrum aan menselijke gevoelens. Het thema mag dan al niet origineel zijn, de behandeling ervan is dat daardoor juist vaak wel.

‘Le peintre du silence‘ wordt hij genoemd, Alain Winance. Het wijst op de rust die hij vindt tijdens zijn lange wandelingen in de natuur, zijn schetsboek onder de arm, maar ook op dezelfde rust die hij in zijn atelier terugvindt, wanneer hij de opgedane emoties aan het doek toevertrouwt. Alsof hij de wandeling herbeleeft, aan hetzelfde, trage tempo, genietend van de impulsen die de natuur hem biedt, zelfs als herinnering. Zijn wandelen en zijn schilderen maken, zo lijkt het wel, deel uit van hetzelfde proces. Natuur en emoties zijn inwisselbare elementen. “Het uiterlijke is een weerspiegeling van wat er binnen in ons zit”.

Al gaat het er in dit proces ook om om te wissen, om het geheugen uit te puren tot enkel de rauwe sensatie overblijft. Het interne landschap bestaat net als het geheugen uit “un espèce d’oubli“, een verglijden van de herinnering naar een andere, misschien zuiverdere want louter op gevoel berustende vorm van werkelijkheid. Een nieuwe realiteit, die vorm heeft gevat in een geschilderd landschap…

Radu Belcin (1978), een opmerkelijke hedendaagse schilder, afkomstig uit het betoverende Brasov in Roemenië. Zijn kunstwerken, doordrenkt van surrealistische pracht, nodigen uit tot een fascinerende reis door donkere landschappen en intrigerende concepten.

Belcin staat bekend om zijn vermogen om surrealistische beelden te creëren die realistisch aanvoelen, maar toch diep doordrenkt zijn van edgy emoties. Zo tracht hij om geen exacte weergave te geven van de geportretteerde trekken, maar richt hij zich eerder op wat er zich afspeelt in zijn eigen geest - de psyche van het personage, het onderbewuste.

Radu Belcin's artistieke benadering omvat clair-obscur, waarin hij nieuwe associaties van personages of objecten in een prachtig geschilderde sfeer tot leven brengt. Het resultaat is een betoverende wereld van dromen en nachtmerries, gevat in de lang uitgestrekte schaduwen en sprankelende lichtstralen van zijn meesterlijke penseel.

De Roemeense kunstenaar put ook inspiratie uit de duistere geschriften van Edgar Allan Poe, waardoor zijn werken doordrongen zijn van romantiek en complexiteit. Zijn schilderijen brengen mysterieuze gemeenschappen tot leven, waar complexe emoties verborgen liggen achter de gezichten van zijn personages. Met een combinatie van traditionele schilderkunst en hedendaagse elementen schept Belcin emotioneel krachtige doeken, die de kijker uitnodigen om een duik te nemen in de diepten van de menselijke emotie.

De kunstwereld van Radu Belcin is een fascinerende reis naar de diepste krochten van de menselijke ziel, waar realiteit en surreële concepten samenkomen in een harmonieus spel van verbeelding.